சிநேகிதி !

என்ன ஒரு ஆச்சர்யம் ,
உன் குரல் ஒலி
என் அழைபேசியில்
நெடு நாட்களுக்குப் பிறகு ,

எப்படி இருக்கிராயென்ற
உன் கேள்விக்கான
பதிலைச் சொல்லவே
பல வார்த்தை தடுமாறுகிறது ,

உன் சிரிப்பலையை
தொலைத்துவிட்டு
எங்கே அந்த பழைய ரவியையென
என்னை மட்டும் கேட்கிறாய் ,

மழுப்பல் பதிலை
கண்டுபிடிக்கும் முன்பே ,
நீயே இடையில் பேசி
என்னை காப்பற்றுகிறாய்,

சொந்தங்களின் கட்டாயத்தால் ,
முடிந்துபோன சடங்கிலிருந்து,
இப்பொழுதான் மீண்டேனென
விரக்தியை உதிர்க்கிறாய் ,

மீண்டும்
நட்பு மலர்வதற்கான
வார்த்தையை கூறுகிறாய்,
நானும் வரவேற்கிறேன் !